Οι κλέφτες στα χρόνια της τουρκοκρατίας

Οι Κλέφτες στα χρόνια της τουρκοκρατίας
Βασίλης Σκουλάτος

[inline:kl.jpg]
Οι πιεστικές συνθήκες που κυριαρχούν στις αγροτικές κοινωνίες αναγκάζουν τους λιγότερο ευνοημένους και ανυπότακτους να καταφύγουν στα βουνά ως ληστές.Οι γαιοκτήμονες και το οθωμανικό κράτος αντιμετώπισαν πάντοτε τους ληστές ως κακούργους,ενώ οι χωρικοί,όσους εμφανίστηκαν ως εκδικητές των ισχυρών και προστάτες των αδυνάτων,τους βοήθησαν και τραγούδησαν τα κατορθώματα τους.
Για τον ληστή στη νεοελληνική από νωρίς χρησιμοποιήθηκε ο όρος «κλέφτης» και στη σερβική ο όρος «χαιντούκος».Οι κλέφτες συγκροτούσαν μικρές ένοπλες ομάδες ή μεγαλύτερες από 50 ή 100 ανθρώπους και έχοντας ως ορμητήριο τα βουνά εκδικούνταν πιεστικά όργανα της οθωμανικής εξουσίας και γαιοκτήμονες,λήστευαν εύπορους και συλλάμβαναν ευκατάστατους για να τους πάρουν λύτρα.
Πολλές φορές οι κλέφτες ενεργούσαν επιθέσεις στα πεδινά και καμμιά φορά λεηλατούσαν και έκαιγαν ολόκληρα χωριά.Από τις ομάδες αυτές αναπτύχθηκε η συλλογικότητα στη λήψη των αποφάσεων και καλλιεργήθηκαν αρετές όπως η παλλικαριάή η λεβεντιά που ως ήθος επιβίωσαν ακόμη και σήμερα