Ο τεμαχισμός της εικαστικής αρχαίας Ελλάδος

Ο τεμαχισμός της εικαστικής αρχαίας Ελλάδος
Γιώργος Σεφέρης
[inline:am.jpg]
«`Ισως η νύχτα που άνοιξε,γαλάζιο ρόδι
σκοτεινός κόσμος,και σε γέμισε άστρα
κόβοντας τον καιρό
Κι όμως τα’αγάλματα λυγίζουν κάποτε,
Μοιράζοντας τον πόθο στα δυο σαν το ροδάκινο
Κι η φλόγα γίνεται φίλημα στα μέλη κι αναφιλητό
Κι έπειτα φύλλο δροσερό που παίρνει ο άνεμος.
Τα αγάλματα λυγίζουν,γίνονται αλαφρία μ’ένα ανθρώπινο βάρος
Τα’αγάλματα είναι στο μουσείο.
-`Όχι σε κυνηγούν,πως δεν το βλέπεις;
Θέλω να πω με τα σπασμένα μέλη τους,
Με την αλλοτινή μορφή τους που δε γνώρισες κι όμως την ξέρεις»