Γάιος Μάριος

ΓΑΪΟΣ ΜΑΡΙΟΣ

του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Χ. ΒΟΥΛΓΑΡΗ
[inline:gm.jpg]

Ο θάνατος των αδελφών Γράκχων –του Τιβέριου το 133 π.Χ. και του Γάιου το 121 π.Χ.– σήμανε το τέλος της προσπάθειάς τους να επαναφέρουν στη Ρώμη τη διαρραγείσα κοινωνική ισορροπία, να αποκαταστήσουν την τρωθείσα μεσαία τάξη και να διασώσουν τη μικρή αγροτική ιδιοκτησία. Οι Γράκχοι ήλθαν σε σύγκρουση με τη Σύγκλητο και μετά τον θάνατό τους ο λαός ήρθε σε διάσταση με αυτήν. Η δημοκρατία άρχισε να κινδυνεύει στη Ρώμη. Πέραν της περιφρόνησης του λαού προς τη Σύγκλητο, η Ρώμη, με τους επεκτατικούς πολέμους, είχε μεταβληθεί η ίδια σε κράτος και αργότερα σε αυτοκρατορία. Η δημοκρατία, όπως γινόταν αντιληπτή τον καιρό εκείνο, δεν είχε σχέση με το αντιπροσωπευτικό σύστημα που εφαρμόζεται στις ημέρες μας στα κράτη με μεγάλη έκταση. Πέραν αυτού, οι έριδες που υπήρχαν στον ρωμαϊκό λαό δεν μπορούσαν να επιλυθούν με τον συμβιβαστικό τρόπο της δημοκρατίας. Η ανάδειξη στα μεγάλα αξιώματα συνεχίζει να στηρίζεται στην ψήφο του λαού, αλλά πιο σίγουρη και αποτελεσματική είναι η δύναμη των όπλων, όπλα που έδινε σε δυναμικούς και φιλόδοξους στρατηγούς ο στρατός μεταβάλλοντας τη δύναμη αυτή της πατρίδας σε δύναμη στα χέρια τoυς. Έτσι η δημοκρατία προοδευτικά, κατά τον 1ο αιώνα π.Χ., άρχισε να αργοσβήνει μέχρις ότου καταργήθηκε από τον Οκταβιανό Αύγουστο.
Ο Γάιος Μάριος γεννήθηκε στον Κερεάτη του Λατίου (σημερινό Casamare), που βρίσκεται κοντά στο Αρπίνο (πατρίδα του Κικέρωνα), το 157 π.Χ. Ανήκε στην τάξη των Ιππέων και καταγόταν από εύπορη αλλά άσημη και αγροτική οικογένεια. ΄Ηταν αντίπαλος των ευγενών. Ο πατέρας του λεγόταν και αυτός Μάριος και η μητέρα του Φουλκινία. Οι γονείς του ήταν αφοσιωμένοι («πελάτες») του Καικίλιου Μετέλλου. Ήταν ανδροπρεπής, τραχύς και πολεμικός, διέθετε περισσότερο στρατιωτική παρά πολιτική παιδεία, με αποτέλεσμα να είναι μονοκόμματος στην άσκηση της εξουσίας. Ήταν ο τύπος του στρατιωτικού που λάτρευαν οι στρατιώτες. Δεν είχε ευχέρεια λόγου, αλλά οι πολίτες της Ρώμης εκτιμούσαν τον λαϊκό τρόπο ζωής του. Υποστήριζε ότι άριστοι και ικανοί για τα μεγάλα αξιώματα είναι οι επιτυχημένοι που «επιδεικνύουν τα τραύματά τους» και όχι όσοι στηρίζονταν στην καταγωγή τους.