Η κατρακύλα
Γιάννης Παναγιωτόπουλος
Αν ψάχνεις να βρείς τι φταίει,μην μπλέξεις πάλι σε δείκτες χρηματιστηρίων,
Σε διεθνείς κρίσεις και σε αριθμούς που ανεβοκατεβαίνουν.Δεν καταρρακώνεται ένα κίνημα,δεν καταρρέει μια συλλογική ελπίδα,αν η ηθική της βάση παραμένει στέρεα και
Αδιάρρηκτη.Και τούτη η ηθική βάση,το νιώθεις καλά,έχει από καιρό κομματιαστεί.
Κάποτε τραγούδαγες «για την σημαία και τον σταυρό,αν χρειαστεί και στο βουνό»,γεμάτος από την ηθική ανωτερότητα μιάς παράταξης που προέτασσε η πατρίδα.Μύριζες θυμάρι και βασιλικό στον καθάριο αέρα των ιδεών σου ονειρευόσουνα μια γενιά που πολέμαγε «κόντρα στο δόλο και στη βία»,θα έπαιρνε κάποια στιγμή την
Ελλάδα στα χέρια της οδηγώντας την σε μέρες ακμής.
Κι όταν η ώρα ήρθε,είδες την σημαία και τον σταυρό να αφαιρούνται από ταυτότητες,
Σχολικά βιβλία,από συνείδησεις.Δεν ξανάκουσες το «μύρισε θυμάρι» ή «ζήτω η Ελλάδα,
Ζήτω η Θρησκεία» γιατί αναφερόντουσαν σε αξίες ξεπερασμένες ή ξεχασμένες.
Κι ο καθάριος αέρας της ηθικής ανωτερότητας ενός κόσμου που ούτε έκλεψε,ούτε ποτέ
Θέλησε να το κάνει,άρχισε να μολύνεται με τοξικά ομόλογα.`Αρχισε να τριγυρνά μεταξύ
Οικοσκευών Siemens,κλειστών θυρίδων,συμβολαιογράφων με περίεργες real estate συμφωνίες,αναθέσεις άγωνων γραμμών με το πακέτο.