Η λησμονιά

[inline:as.jpg]
Επάλεψες σαν το λιοντάρι
Ποτέ δεν έπεσες δειλός
Μαζί σου άνδρες με καμάρι
Σ’ακολούθησαν πάντα εμπρός

Εχθρό ποτέ σου δεν φοβάσαι
Πάντοτε ήσουνα φρουρός
Μα τώρα ανήσυχος κοιμάσαι
Τι θ’απογίνει ο λαός

Κι αν σε προδώσανε να ξέρεις
Κάποιοι ακόμη σ’αγαπούν
Σταμάτα πια να υποφέρεις
Το αίμα ζεί και θα το δούν

Κι απ’του τάφου το σκοτάδι
Είναι πολύ πιο φοβερό
Της λησμονιάς το κρύο χάδι
Σαν σε σκεπάσει το πικρό
Νικηφόρος Βυζαντινός