Η περιοχή του Ναυπλίου

[inline:np.jpg]
Σύµφωνα µε τη µυθολογία, τα θεµέλια της πόλης χτίστηκαν από τον ηµίθεο Ναύπλιο, που ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Δαναΐδας Αµυµώνης. Όπως µαρτυρά και το όνοµά του, που στα αρχαία ελληνικά σηµαίνει «ναυτικός σταθµός», το Ναύπλιο αποτελούσε ανέκαθεν σηµαντική ναυτική δύναµη για την ευρύτερη περιοχή της Νότιας Ελλάδας, αν και τον έßδοµο π.Χ. αιώνα υποτάχτηκε στο γειτονικό Άργος, για να γνωρίσει και πάλι καινούργιες δόξες κατά την ελληνιστική περίοδο.
Με την έλευση των Ρωµαίων η πόλη έζησε µια µακρά περίοδο λήθης και παρακµής, µέχρι το 1210, οπότε έγινε φέουδο του ηγεµόνα των Αθηνών Όθωνα Ντελαρός, ενώ το 1377 παραχωρήθηκε στους Βενετούς και ονοµάστηκε Νεάπολη της Ρωµανίας. Στη συνέχεια κατελήφθη από τους Τούρκους και αποτελούσε την πρωτεύουσα του οθωµανικού Μοριά, µέχρι το 1686, οπότε και ξαναπέρασε στην κυριαρχία των Βενετών.
Ωστόσο, µια νέα περίοδος τουρκικής κυριαρχίας άρχισε το 1715, για να λήξει οριστικά µε την έκρηξη της Επανάστασης του 1821. Το 1828 το Ναύπλιο γίνεται η πρώτη πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους µε κυßερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια, µέχρι το 1831. Αργότερα, η δολοφονία του αφήνει ακέφαλη την Ελλάδα και τότε οι συνθήκες επιßάλλουν την ενθρόνιση του νεαρού Βαυαρού ßασιλιά Όθωνα, ο οποίος αποφασίζει να µεταφέρει την πρωτεύουσα στην Αθήνα.
Από τότε το Ναύπλιο παραµένει µια γραφική παραθαλάσσια πόλη. Σε όλα αυτά τα χρόνια της διαδοχικής κυριαρχίας από ξένους κατακτητές προικίστηκε µε εξαίρετα πολιτιστικά µνηµεία, τα οποία αποτελούν σήµερα ένα µωσαϊκό χρωµάτων που προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες, καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Δημήτρης Σταθόπουλος