Ο χαρακτήρας της ελληνικής επανάστασης
Θάνος Βερέμης
[inline:tk.jpg]
Από την επαναστατική προκήρυξη του Αλέξανδρου Υψηλάντη και αυτές των επαναστατών στη νότια Ελλάδα,το 1821,έως τις τελευταίες ανάλογες επίσημες
Διακηρύξεις οι `Ελληνες δεν φείδονταν λόγων προκειμένου να στηρίξουν το
Επιχείρημα της νομιμότητας του αγώνα τους.
Οι `Ελληνες είχαν ηττηθεί,οι χώρες τους είχαν κατακτηθεί και οι ίδιοι είχαν
Υποδουλωθεί,αλλά δεν είχαν ποτέ ενσωματωθεί ως οργανικό μέρος της πολιτείας
Των κατακτητών.
Δεν ήταν «αποστάται» οι `Ελληνες,κατά τον Συντάκτη των «Ελληνικών Χρονικών»
Των Μεσολογγίου,επειδή δεν είχαν υποταχθεί σε «νόμιμον αρχήν» και η Ελλάδα δεν
Είχε αποτελέσει «νόμιμον τμήμα της Οθωμανικής επικράτειας»
Η τουρκική κυριαρχία,σύμφωνα με άλλη εφημερίδα των επαναστατών,είχε τη μορφή
Στρατιωτικής κατοχής: Οι Τούρκοι «εστρατοπέδευον» στις ελληνικές χώρες,δεν ήταν
Νόμιμοι και κάτοικοι τους.Η Ελληνική Επανάσταση ,λοιπόν, αποσκοπούσε στην
Αποκατάσταση της νομιμότητας.

Ο χαρακτήρας της ελληνικής επανάστασης (1821)
Σπυρίδων Τρικούπης

[inline:gr.jpg]
Η ελληνική επανάσταση διακρίνεται των λοιπών,δια τινά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά πολλού λόγου άξια.Η επανάστασις αυτή μήτε τον απολυτισμόν ή τον δεσποτισμόν επεχείρησε να χαλινώση,μήτε το κυβερνητικό είδος του τόπου να αλλάξη,μήτε τους Μητροπολιτικούς δεσμούς να διαρρήξη.Επεχείρησε επιχειρήματα δεινότερον και ενδοξότερον να εξώση δια των όπλων εκ της Ελλάδος ξένην αλλόθρησκων φυλήν,ήτις δια των όπλων ηχμαλώτησεν αυτή προ αιώνων και μέχρι τέλους την εθεώρει αιχμάλωτον
Και υπό την μάχαιραν της.