Η παρακμή της βυζαντινής εξουσίας

Η παρακμή της βυζαντινής εξουσίας
Ο.Αναστασίου
[inline:tb.jpg]
Ο γιός του Θεοδοσίου `Α Αρκάδιος (395-408) χαρακτηρίστηκε “λίαν επιεικώς” από τους
Ιστορικούς ως ηλίθιος.Στα χρόνια της βασιλείας του κυβέρνησε το περιβάλλον των αυλικών που λίγο ενδιαφέρθηκαν για την αυτοκρατορία (ο Αλάριχος λίγο έλειψε να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη) και περισσότερο για την καλοπέραση τους.Στην ίδια περίοδο οι διώξεις των
Εθνικών συνεχίστηκαν,αλλά με ένταση που ποικίλε ανάλογα με τις διαθέσεις της αυτοκρατορικής καμαρίλας και των εφήμερων συμβούλων της.
Με τον θάνατο του ανεκδιήγητου εκείνου αυτοκράτορα,ο θρόνος περνάει στο γιό του Θεοδόσιο
Β (408-450) που δίκαια χαρακτηρίστηκε “Μικρός”.Αυτός ανέβηκε 12 χρόνων στο θρόνο και
Αντικαταστήθηκε από την αδελφή του Πουλχερία (Αυτή έδωσε έμφαση στα πολιτιστικά και όχι στρατιωτικά δρώμενα).Τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του,συμπίμπτουν με τα τελευταία χρόνια της διδασκαλίας της Υπατίας στην ιδιότυπη κοινωνίας της Αλεξάνδρειας.