Η ποίηση και ο πνευματικός άνθρωπος

Η πόιηση και ο πνευματικός άνθρωπος
Ο λογοτέχνης
[inline:pt.jpg]
Οσο περνούν τα χρόνια,τόσο και περισσότερο η δημοσιότητα με τρομάζει.,Με απώθει,θα έλεγα.
Ως και τα βιβλία μου,όταν τα βλέπω στη βιτρίνα,αισθάνομαι παράξενα.Τι να κάνετε,λοιπόν, εμένα; Δεν είμαι καμωμένος για τη βιτρίνα.Πολλοί νομίζουν ότι αυτό έλλειψη φιλοδοξίας.
Καθόλου.Απλούστατα,δεν καταλαβαίνω τι σόι φιλοδοξία είναι να είσαι δακτυλοδεικτούμενος και να σε υποδέχονται με χειροκροτήματα.Εμένα η φιλοδοξία μου είναι να αισθάνομαι τρυπωμένος με τη νέα μορφή βιβλίων στη τσάντα κάποιου νέου ή κάποιας κοπέλας ,σε ώρες μοναξιάς.Η
Μυστική επικοινωνία είναι το παν.Και η διάρκεια.Ποίηση για μένα είναι πόλεμος προς το χρόνο
Και τη φθορά.Κλεισμένος στα πενήντα τετραγωνικά μου,συνεχίζω αυτόν τον πόλεμο.Και άσχετα
Εντελώς αν βγαίνω νικητής ή όχι,σε μια τέτοιου είδους μάχη,ομολογώ,βρίσκω την ύψιστη ικανοποίηση.Σε μιαν εποχή θριάμβου των ποσοτικών εκτιμήσεων,βλέπω την ποίηση σαν τη μόνη ενδεδειγμένη να διαφυλάξει το ιερό και απαραβίαστο της ανθρώπινης προσωπικότητας.