Το modus vivendi του μπολσεβικισμού

Το modus vivendi των μπολσεβίκων
Νεκτάριος Κατσιλιώτης

[inline:ln.jpg]
Το τσαρικό καθεστώς,παρασυρμένο από τις φυγόκεντρες τάσεις του πρώτου παγκοσμίου πολέμου,κατέρρευσε τον Οκτώβριο του 1917 παρασύροντας το αστικό μετριοπαθές καθεστώς Κερένσκι.Ο λαός έμοιαζε με ρωμαική πλέμπα που είχε δολοφονήσει τον αυτοκράτορα και ζητούσε εκδίκηση.
Επικεφαλής αυτού του συνοθυλεύματος ήταν θεωρητικοί μαρξιστές και συνδικαλιστές μειονοτήτων της Ρωσίας.Με την μετακίνηση των πληθυσμών και την τοποθέτηση των Σοβιέτ στην τοπική αυτοδιοίκηση,οι Ρώσοι είχαν γίνει πρόσφυγες στον τόπο τους.Ο επόμενος στόχος ήταν η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και η επιβολή ενός γραφειοκρατικού μονεταρισμού.
Πρώτα θύματα ήταν οι έμποροι που είδαν την περιουσία τους να κρατικοποιήται.Οι αστοί αμέσως συνεργάστηκαν με τσαρικούς αξιωματικούς οι οποίοι κάλεσαν τους Αγγλογάλλους σε βοήθεια.Επόμενο ήταν να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος «κόκκινων»
«λευκών» με θέατρα μαχών την Ουκρανία και τη Γεωργία.Τελικά νίκησαν οι κομουνιστές γιατί είχαν την ανοχή των αγροτών που νόμιζαν ότι μέσω της διείσδυσης στον κρατισμό θα έπαιρναν λεία από την περιουσία των εμπόρων.
Παράλληλα με την εξέγερση των εμπόρων (1917-1920) είχαμε και την αυτονόμηση των περιφερειακών συνδικαλιστών (1918-1921).Οι εργατοαγρότες των Σοβιέτ ζητούσαν άμεση συμμετοχή στη κεντρική εξουσία και το θησαυροφυλάκιο.Οι μπολσεβίκοι αρνήθηκαν και οι συνδικαλιστές στρατολόγησαν τους λούμπεν χωρικούς (αναρχικούς).Πάλι νίκησαν οι κομμουνιστές γιατί είχαν την υποδομή της κεντρικής εξουσίας.
Το τελικό χτύπημα το έδωσε ο Στάλιν (1924) στους αγρότες.Με τη βία κατέσχεσε τις περιουσίες τους και τους έβαλε να δουλέψουν σε αγροτικά κοινόβια (κολχόζ) χαμηλής αποδοτικότητας.`Οσοι αρνιόντουσαν,στέλνονταν εξορία στη Σιβηρία.